سمیر ملکزاده سرمربی موفق کونگ فو باشگاه صاعقه اوز: ورزشکاران نیاز به حمایت و دلگرمی دارند

 احسان آزرمی : پس از نمایش درخور و شایسته جوانان اوزی  ورزش کونگ فو در مسابقات استانی و انتخاب و حضور آنها در مسابقات کشوری، ارائه یک توضیح و نمایش مختصر از فعالیت ورزشی که به تازگی در شهرمان به ۱۰ سالگی خود رسیده است به نظر ضروری می آمد. “کونگ فو شائولین” یا چیزی که در شهرمان بیشتر به آن معروف است؛ “ووشو” با استاد “عبدالظاهر سمندری” اولین قدم های خودش را در پیش گرفت و اکنون با پیشگامی استاد “سمیر ملک زاده” در تلاش برای جذب جوانان به ورزش و اعتلای نام اوز است. از همین رو تصمیم گرفتیم که لحظاتی به پای صحبتشان بنشینیم، تا هم مردم اوز با کونگ فو بیشتر آشنا شوند، هم این که به ورزشکاران عزیز نشان دهیم که در مسیرشان با آنها همراه و همقدم هستیم.

توضیحات مختصر در مورد کونگ فو:

کونگ‌فو( به چینی  功夫 ) یک اصطلاح مشهور چینی است که اغلب برای اشاره به هر یک از انواع هنرهای رزمی چینی ـ از جمله شکل مدرن آن ووشو ـ به کار می‌رود. معنای اصلی کونگ فو در زبان چینی تا حدی از آن چه که این روزها از این لغت برداشت می‌شود متفاوت است. کونگ‌فو در اصل به معنای تخصص فرد در هر مهارتی – نه لزوماً رزمی- می‌باشد. تغییر معنایی این واژه احتمالاً به دلیل ترجمه نامناسب فیلم‌های چینی اتفاق افتاده است.

 واژه کونگ‌فو از دو بخش «کونگ» یا «گونگ» ( چینی功 ) به معنای کار، فعالیت، شایستگی یا دستاورد و «فو» (چینی: 夫) تشکیل می‌شود. «فو» در زبان چینی هم به معنی انسان است و هم پسوندی با معانی بسیار مختلف. اگر فو را در معنای اول آن در نظر بگیریم معنی کونگ‌فو چیزی شبیه به «دستاورد انسان» خواهد بود و اگر آن را پسوند بدانیم معنای آن «فعالیت و تلاشی که با صرف زمان و انرژی قابل توجه به دست می‌آید» خواهد بود.

به این ترتیب «تمرین کونگ‌فو» در اصل به معنی تمرین یک رشته رزمی نبوده است بلکه به فرآیند کلی تمرینات بدنی و ذهنی یک شخص و آموزش‌ها و تکامل مهارت‌های او اشاره داشته است. حالا این مهارت ممکن است در زمینه یک هنر رزمی باشد یا هر مهارت دیگری در رشته های هنری، علمی و فنی مختلف. از سبک های ایرانی کونگ فو می توان به کونگ فو پرتوآ ، کونگ فو توآ اشاره کرد.

معبد شائولین، اولین خواستگاه نوع تکمیلی کونگ فو بود که از آنجا مسیرش برای گسترش در چین را در پی گرفت. اولین ایرانی حاضر در معبد شائولین چین، استاد “ناصر سرفرازی” بودند که نه تنها استعدادی شگرف در یادگیری از خود نشان دادند، حتی با خلق اصولی انقلابی در تعلیمات روحی معبد، برای اولین بار در تاریخ توانستد که با چشمان خود سرنیزه فلزی را خم کنند. پس از بازگشت استاد به ایران، استاد عبدالظاهر سمندری که از برجسته ترین شاگردانش بود، در پی حضور در اوز فرصت را مغتنم شمرد و با توجه به شور و شوق جوان اوزی، اولین دوره کلاس های آموزشی کونگ فو شائولین در سال ۱۳۸۴ در اوز به راه افتاد.

هم اکنون، سمت استادی این ورزش در اوز به عهده استاد سمیر ملک زاده می باشد. پس از حضور درخشان در مسابقات فرا منطقه ای، فرصت را مغتنم شمردم و گفت و گویی کوتاه با استاد انجام دادم.

–          با عرض و سلام و خسته نباشید خدمت استاد، به نظرم برای اولین بار است که یک مصاحبه از سوی یکی از جراید اوز با مسئولین ووشو انجام می گیرد. خب پس باید از صفر شروع کنیم. ورزشی که چندین سال است فعالیت دارد و مردمی که نیاز دارند با آن بیشتر آشنا شوند. از خودتان، ووشو و چگونگی شروع کارتان شروع کنید!

استاد ملکزاده:

با سلام خدمت شما و همچنین خوانندگان و مخاطبان وب سایت “اوز امروز”، اول باید اشاره کنم که بسیار ممنونم که مقدمات این گفتگو را مهیا کردید چون ما نیاز داریم که مردم بیشتر با ما آشنا شوند و به ما توجه کنند.

در ادامه باید اشاره کنم که جا افتادن کلمه ووشو در اوز کمی غلط است. سبک ما کونگ فو شائولین است و با توجه به آن، می توانیم در تمام زیرشاخه هایش فعالیت داشته باشیم که یکی از آنها ووشو است. البته طبیعتا به خاطر شناخته تر بودن ووشو به نسبت بقیه زیرشاخه ها، این اشتباهات کمی طبیعی است. در مورد ووشو در اوز، سال ۱۳۸۴ با آقای سمندری این مسیر کلید خورد. خود من سال ۱۳۸۵ وارد باشگاه “صاعقه” شدم و در ابتدا شاگرد آقای سمندری بودم. بعد از بازگشت استاد سرافرازی به ایران، ارتباطات ما هم با ایشان قوت گرفت و به نوعی زیر نظر استاد بود که فعالیت های باشگاه انجام می گرفت. بعدها با حضور در چند کلاس تکمیلی و همچنین گذراندن یک دوره تخصصی زیر نظر استاد سرفرازی، استارت مجدد باشگاه با سرپرستی خودم زده شد.

–          استاد سمندری به چه دلیل قادر به ادامه دادن فعالیتش نبود؟

استاد سمیرملکزاده :

استاد سمندری زحمات فوق العاده ای برای باشگاه کشید. اما علاقه اش به ادامه تحصیل در مقطع دکترای “طب سنتی” متاسفانه باعث شد که نتوانیم بیشتر از آن از توانایی های استاد که در حال حاضر هم دوره “پزشکی عمومی” را می گذراند استفاده کنیم.

–          ۱۰ سال از شروع فعالیت این ورزش می گذرد! شروع مسیر به چه شکل بود؟

در سال اول، حدود ۴۰ یا ۵۰ نفر در کلاس ها شرکت داشتند. اولین محل تمرینمان هم مکانی بود که معروف بود به زیرزمین فلکه دلفین ( بادگیر فعلی). بعد از آن مدتی در سالن کشتی بودیم، بعدا سالن تیراندازی، باز نقل مکان کردیم به ساختمانی که الان باشگاه بدنسازی اکسیژن آنجا فعالیت دارد. مدتی را هم در سالن فایبرگلاس گذراندیم. دوره کوتاهی در سالن کاراته بودیم که استاد سمندری مجبور به ترک ما شد. پس از وقفه ای کوتاه. این بار دوره فعالیت ها را در قسمت بالایی سالن ورزشی “ریاست جمهوری” شروع کردیم.

–          پس خانه به دوش بوده اید!

وحشتناک!

–          چرا در سالن کاراته به فعالیت خودتان ادامه ندادید؟

چون آزادی و اختیار عمل نداشتیم. به نوعی آقا بالاسر داشتیم. رفتم با آقای حسینی صحبت کردم. آقای حسینی هم اینجا را پیشنهاد داد و گفت دربست دراختیار خودتان. کسی هم مزاحم نمی شود. حالا بماند این که ما چه مشکلاتی در این مکان داریم! این که چقدر سخت می شود تمرین کرد و راضی نگه داشتن هنرجوها چه داستانی دارد. ولی نمی شود این را نادیده گرفت که کونگ فو در اوز یک مرحله رو به جلو پیشرفت کرده است. تا چند سال قبل دید ما به کونگ فو فقط این بود که ورزشی بکنیم و تمام ولی الان داریم میب ینیم بچه های اوزی در حال افتخار آفرینی هستند و می توانیم بگوییم که از یک ورزش صرف تبدیل به سکویی برای پیشرفت شده است!

–          از فعالیتتان در مسابقات بگویید.

استاد:

اولین قدم در مسابقات شهرستانی منطقه بود که توانستیم مقام دوم را به دست بیاوریم. ۷ نفر هم به تیم لارستان که برای مسابقات استانی اعزام شد دعوت شدند که ۴ نفرشان مقام آوردند و تیم لارستان در رتبه سوم ایستاد. همچنین حضور مثبتی هم در یک دوره مسابقات کشوری داشته ایم که باعث شده است چشم داشتی هم به حضور هنرجوها در تیم ملی داشته ایم.

–          حمایت مسئولین و مردم در این روند صعودی تا چه حد بوده است؟ خصوصا وقتی که دقت می کنیم که اکثر علاقه مندان نوجوانانی هستند که نیاز به دلگرمی و مراقبت دارند!

در مورد دوره استاد سمندری اطلاعاتی ندارم، ولی این دو سالی که شخصا سرپرستی باشگاه را به عهده دارم، تقریبا هیچ کمکی نشده است. البته اداره ورزش و جوانان و آقای حسینی به وقت حضور در مسابقات قسمتی از هزینه را تامین می کردند ولی حقیقت این است که بیشتر از این ها نیاز داریم. آن هم وقتی که حتی امکانات کافی مثل تشک برای تمرین نداریم. بارها مجبور بوده ام که به پای آه و ناله هنرجوها از نبود امکانات بنشینم. یکی دوبار با آقای حسینی صحبت کرده ام ولی خب خبر خاصی نشده است.

–          چند هنرجوی فعال در حال حاضر در کلاس ها شرکت می کنند؟

در حال حاضر ۲۰ نفر. البته با محاسبه شرکت کننده ها در کلاس های خصوصی.

–          ریزش هنرجو هم دارید؟

این روند عادی ورزش در اوز است. اگر با چند سال قبل مقایسه کنیم، شاید کسانی کمتر از انگشتان دست باشند که هم در آن دوران و هم در حال حاضر در کلاس ها شرکت داشتند. کار، سربازی، ازدواج و در مواردی هم درس باعث فاصله گرفتن تدریجی و جدا شدن از مجموعه می شود. یک مسیر صعودی در یک دوره کوتاه، مسیری تقریبا ثابت برای مدتی مشخص و یک روند نزولی سریع تقریبا در دوره جوانی هر اوزی خود را نشان می دهد. به نظرم تبعات عدم حمایت کافی باعث ضربه خوردن از این ناحیه می شود.

–          در مورد مسابقاتی که در آن شرکت داشته اید کمی توضیح دهید.

استاد:

اولین دوره مسابقات در چابکسر بود که در دو رشته “تالو” که مربوط به هنر های نمایشی و “ساندا” که همان مبارزه است شرکت کردیم. متاسفانه در ساندا نتوانستیم موفقیتی کسب کنیم ولی در رشته تالو در ارائه فرم سنتی توانستیم ۴ مقام سومی به دست بیاوریم.

–          این ۴ نفر … ؟!

محمد رفیع برنا، نیما عنایتی، محمد صحرانورد، علی صحرانورد.

–          عملکرد جوانان اوزی در مسابقات استانی چگونه بود؟

۳ مقام دومی با محمدرفیع برنا، نیما عنایتی و علی صحرانورد و یک مقام سومی با محمد صحرانورد.

–          گویا تیمی هم به مسابقات کشوری اعزام کردید…

بله، ۷ نفر شرکت داشتند. محمدرفیع برنا، آروین مختاری، نیما عنایتی، علی صحرانورد، محمد صحرانورد، محمد شریفی و محبوب رحمانی که در قالب تیم استان فارس حضور داشتند. ما بلافاصله پس از اتمام مسابقات بچه ها مجبور به برگشتن به اوز شدیم و هنوز از عملکرد تیم استان اطلاعی به دستم نرسیده.

–          برنامه ای هم برای مسابقات بعدی دارید؟

صددرصد. اواخر سال مسابقات انتخاب کشوری برگزار می شود که امید زیادی به موفقیت بچه ها دارم

–          حرف آخر؟!

از خودم گرفته تا بچه ها و کل مجموعه نیاز به حمایت و دلگرمی داریم، نیاز به کمک و پشتیبانی داریم. با دست خالی نمی گویم موفقیت دست یافتنی نیست چون همین الان به موفقیت رسیده ایم، ولی وقتی می توان با کمی حمایت بیشتر نتیجه ای بسیار پربارتر گرفت، این حجم نادیده گرفتن ها برایم چندان قابل هضم نیست. این ها جوانان خود اوز هستند که برای اوز و نام اوز در مسابقات افتخارآفرینی می کنند و بدون شک نیاز به حمایت چه مادی و چه معنوی دارند. حداقل خواسته ای که دارند امکانات مناسب برای تمرین است که چندان هزینه بر هم نیست ولی باز هم شاهد پیشرفت آن چنانی نیستیم.

–          تشکر از شما آقای ملک زاده و آرزوی بهترین ها برای شما، هنرجویان و کل مجموعه “کونگ فو شائولین” در اوز. بسیار ممنونم که وقت خود را در اختیار بنده قرار دادید.

 خواهش می کنم. تشکر بنده را هم پذیرا باشید بابت رساندن صدایمان به مردم.

–          در پناه حق