خداحافظ یاور واقعی مطبوعات

ابراهیم احمدی: خبر درگذشت شادروان علی عالیزاده در شامگاه ۱۹ بهمن افکار عمومی را دربهت فروبرد. علی که با ادبیات خاص خود در دل بسیاری جا باز کرده بود،نه تنها در توزیع مطبوعات یاور واقعی دست اندرکاران رسانه بود بلکه در حفظ و گسترش فضای سبز بیمارستان با پشتکار خاصی می کوشید. او در کمک به همنوعان به ویژه نزدیکان نیز از هیچ کوششی دریغ نمی کرد.
علی را از سال ۶۲ که در بیمارستان اوز مشغول به کار شدم می شناختم. او به اتفاق آقای محمد سعید احمدی در فضای سبز بیمارستان که متاسفانه بخش عمده آن از بین رفته، با علاقه خاصی فعالیت داشتند. گل های اطلسی را که بهمن ماه می کاشتند تا مرداد ماه فضای بیمارستان را عطر آگین می کرد. علی برای خرید بذر گل حتی از جیب خود نیز هزینه می کرد اما نمی گذاشت فضای سبز بیمارستان کم رونق باشد. او از خاطرات خود در شورای سرپرستی بیمارستان پس از پیروزی انقلاب نیز سخن گفت.
همزمان با خدمت در بیمارستان توزیع مطبوعات به عنوان یکی از شاخصه های فرهنگی هر شهر به عهده داشت. تلاش های او در این عرصه در دورانی که مطبوعات رونق و مخاطب زیادی داشت و اکنون که کم رونق شده فراموش شدنی نیست. به یاد می روم با شروع فعالیت عصر اوز در اواخر دهه ۷۰ با اشتیاق خاصی پیگیر زمان انتشار بود و شب ها تا دیر وقت به اتفاق اعضای خانواده آن را مرتب می کردند تا ر‌وز بعد تحویل مخاطبین دهند. با انتشار پیام اوز نیز هر ماه پیگیر انتشار و توزیع بود و خیلی خوش حساب بود و به محض دریافت نشریه وجه آن را می پرداخت.

علی در کمک به همنوعان نیز پیش قدم بود و پیگیر تامین هزینه درمان و امرار معاش بود که مطمئنا این اقدام نیک وی در زمره حسناتش ثبت می شود.
علی اکنون در کنار ما نیست اما خدمات وی از اذهان مردم قدرشناس به ویژه اهالی رسانه فراموش نخواهد شد.
خدا به او رحمت و به خانواده اش صبر عطا فرماید. راهش پر رهرو باد.