مرور مطبوعات لارستان

ایراهستان/مرضیه شمس: به نظر من همان قدر که این روزها فضای مجازی عرصه را بر رسانه‌های چاپی تنگ کرده است، باعث شده این رسانه‌ها را به فراخور نیاز جامعه و مخاطبانش به سمت و سوی گزارش‌های تحقیقی و تفسیر خبرها بکشاند و عطشِ بیشتر خواندن و فهمیدن را در روزنامه‌های کاغذی جستجو کند. در این میان نقش مطبوعات محلی هم از این قاعده مستثنی نیست؛ چرا که از مهمترین رسانه‌های نوشتاری در انعکاس وقایع و رویدادهای منطقه و تحلیل مسائل بومی و محلی به شمار می‌روند.
اگر نگاهی اجمالی به نشریاتِ در حال انتشار در لارستان بیندازیم، متوجه می‌شویم که بیشتر آنها از لحاظ محتوا به برجسته سازی خبرهای سازمان‌ها و نهادهای دولتی می‌پردازند و خبرها یا دارای ارزش خبری نبوده یا تنها به ارزش «شهرت»پرداخته شده است. منبع خبری اکثر خبرها هم به موارد ارسالی روابط عمومی‌ها ختم می‌شود و هماهنگی تیتر و لید در آن‌ها کمتر دیده می‌شود. سبک غالب خبرها و گزارش‌ها «تاریخی»و همان نقل و قولی است که کنار هم قرار گرفته است و در بیشتر موارد خبرهای مربوط به بخش ها و روستاها نادیده گرفته می شود.
در حال حاضر پنج نشریه چاپی در لارستان به طور منظم منتشر می‌شوند که البته اولین شماره ششمین نشریه اضافه شده به جمع مطبوعاتِ در حال انتشار، همین جریده‌ای است که اکنون در حال خواندن آن هستید.

«میلاد لارستان» اولین نشریه منتشر شده در لار است که با عمری ۲۴ ساله به انتشار منظم خود ادامه می‌دهد و اخیرا چاپ آن به سه بار در هفته رسیده است. بی شک از نقاط قوت این نشریه همین نظم دوره‌ای و بدون وقفه آن است که توانسته مخاطبانش را تاکنون حفظ کند. از دیگر نکات مثبت آن بومی و محلی بودن مطالبی است که مخصوصا در صفحه «فرهنگِ مردم» این موضوع را به خوبی ایفا کرده است. اما در صفحات دیگر که بیشترین حجم آن را خبرهای کوتاه دربر می‌گیرد از لحاظ سبک نگارش و ویرایش و همچنین محتوای آن‌ها ضعیف عمل می‌کند. استفاده بیش از حد از علایم سجاوندی در تیترهای خبر باعث شده رویکرد بی طرفانه آن را به قضاوت تبدیل کند (البته استفاده از این علایم در یادداشت‌ها و تفسیرها مانعی ندارد) و بیشتر تیترهای خبری آن فعل ندارد و از روتیتر و زیرتیتر هم که به شفافیت تیتر اصلی مخصوصا در تیترهای نقل قولی کمک می‌کند، کمتر استفاده می‌شود.
تیتر و عکس یک به قدری مهم است که در اولین نگاه باید خواننده را میخکوب و یا به خواندن بقیه مطالب ترغیب کند. پس اختصاص دادن اطلاعاتی به آن در حد یک پاراگراف آن هم در همان صفحه اول ممکن است خواننده را از تورق مابقی صفحات منصرف کند.
صفحه آرایی و گرافیک نشریه در چند شماره اخیر تغییرات قابل توجهی کرده که به نسبت قبل جذابیت بهتری دارد. اما همچنان در بعضی از صفحات در تعدد عکس‌ها و تیترهای بلند زیاده روی می‌ شود.
شاید بهتر است میلاد لارستان که دیگر شماره‌های هزار و چندمش را منتشر می‌کند، کمی از خبرهای کوتاه و به نقل از رسانه‌های دیگر را کمتر کند و به سمت گزارش‌ها و گفت و گوهای تفصیلی برود و در کنار آن هم به دیدگاه‌های مردمی اهمیت بیشتری بدهد.

«عصرِ اوز» از دیگر رسانه‌های چاپی و تأثیرگذار در منطقه با سابقه ۱۶ ساله است. این دو هفته نامه که توزیع بین المللی هم دارد و با این وصف باید خبرهای بومی منطقه خود را در اولویت قرار دهد، پیشنهاد می‌شود در تهیه اخبار و گزارش‌های اجتماعی خود توجه بیشتری کند؛ اما نقاط ضعفی که در مسائل تکنیکی و گرافیکی میلاد لارستان ذکر شد، در عصر اوز هم دیده می‌شود. با این حال در نام گذاری صفحات دقت بیشتری به خرج داده است و سعی کرده صفحات و مطالب را در صفحه مناسب خود قرار دهد. با این وجود باز هم جای گفت وگوها و ستون‌های اختصاصی در این نشریه خالی است.

«عصر لارستان» هفته نامه‌ای است که تاکنون توانسته در سال اولِ خود ۱۸شماره را به چاپ برساند. گرافیک و صفحه آرایی این نشریه نسبت به دیگر نشریات منطقه وضعیت بهتری دارد. تیترها هم تقریبا انتخاب خوبی دارند؛ اما موردی که این نشریه اشتباها به آن می‌پردازد، تولید گفت و گوها و گزارش‌هایی است که درج آن در یک رسانه محلی معنایی ندارد. همچنین پرداختن بیش از حد به خبرهای روابط عمومی و بعضا تکراری کیفیت نشریه را خدشه دار کرده است. صفحه‌ای که سه بار عکس فرماندار را در هر سه خبرِ مربوط به آن تکرار می‌کند، جذابیت بصری درخوری ندارد.

«پیام اوز» که تقریبا با عصر لارستان هم زمان شماره اول خود را منتشر کرد، هفتمین شماره خود را تاکنون ماهانه در ۱۶ صفحه منتشر کرده است. اگر از اشکالات فنی و گرافیکی آن بگذریم، می‌توان گفت در تولید محتوای اختصاصی و بومی بالاترین امتیاز را دارد. در این نشریه هم خبر دیده می‌شود، هم گزارش و هم گفت و گوهای با موضوع جالب توجه و فاخر و به طور کلی در ارائه و چینش مطالب در سطح مطلوبی قرار دارد. اما جذاب نبودن تیتر و عکس یک در این نشریه همچنان چشم انداز نیست. پیام اوز در دو شماره خود ضمیمه‌ای به نام «هشت ونیم» با قطعی متفاوت و همچنین مطالبی اختصاصی در فرهنگ و هنر منتشر کرده که از همان شروع به نقد و تحلیل و یادداشت روی آورده است و در آخرین شماره خود مطالب بومی را هم پوشش داده است. جدا از صفحه آرایی و ویرایش مطالبی که جای کار دارد، بعضی ایده‌ها و خلاقیت‌های به کار رفته در آن را برای نشریه‌ای که تحریریه جوانانه‌تری دارد، می‌پسندیم.

«بشارت نو» روزنامه‌ای سراسری است که ۱۷ شماره ویژه فارسِ آن در لارستان منتشر شده است. این نشریه دوره جدید خود را با قالب و رویکردی متفاوت در دو شماره اخیر آغاز کرده که حمید منشی، مدیرمسئول نشریه ایراهستان درباره آن توضیح می دهد:
بشارت نو ویژه لارستان در دوره جدید خود به کوشش دو تن از بانوان روزنامه نگار یعنی خانم ها «مرضیه شمس»و «منیره جهان بین» منتشر می شود. گزارش های متعدد تولیدی، مصاحبه های مفصل و البته صفحه آرایی قابل قبول و چشم نوازِ بشارت نو در همین دو شماره توانسته این نشریه را به نشریه ای متفاوت و نخبه پسندتر از دیگر نشریات حداقل شهر لار تبدیل کند.
از دیگر نکات قابل توجه این نشریه می توان به اختصاص یک پرونده در هر شماره همچنین یک صفحه به مسائل زنان با نام «نوداد زنان» اشاره کرد. به نظر من البته این نشریه به همین اندازه که به موضوعات مذکور اهمیت داده، از درج مباحث چالشی و انتقادی همچنین مطالب مورد پسند بدنه عام جامعه کمی غفلت کرده است. نقطه قوت اصلی این نشریه دانش و اطلاع بانیان آن از اصول روزنامه نگاری همچنین عکاسی و گرافیک مطبوعات است و همین موارد نوید انتشار نشریه ای شکیل و خواندنی تر از حتی دو شماره آغازین آن می دهد.