گفت و گو با دکتر امین حیدری متخصص بیماری‌های داخلی

دکتر امین حیدری متخصص بیماری های داخلی:

مردم و مسئولین باید قدرشناس نیروهای بومی باشند

پیام اوز/ ابراهیم احمدی: خود را امین حیدری فرزند عبدالرحیم، متولد ۱۳۵۴  معرفی می‌کند.می‌گوید فقط کلاس اول ابتدایی را در اوز، در دبستان ۱۵ خرداد اوز که در حال حاضر مکان آن به سالن الزهرا تغییر یافته درس خوانده و تنها معلمش محمدرضا فخرایی بوده و احترام خاصی برای او قائل است و هنوز با ایشان در ارتباط است.

از کلاس دوم به همراه خانواده به دبی مهاجرت کرده است. مقطع ابتدایی و راهنمایی را درمدرسۀ ایرانیان شارجه به اتمام رسانده و مقطع متوسطه را در دبیرستان امام محمدباقر صدر دبی مشغول به تحصیل بوده است.

بلافاصله پس اتمام دبیرستان به کشور اسلواکی رفته، دوران پزشکی عمومی وتخصص خود را -که بیماری‌های داخلی است- در این کشور به پایان رسانده است.

رشتۀ داخلی را برحسب علاقۀ خود انتخاب کرده است؛ چون بحث رتبه در این کشورها چندان مطرح نیست و هرکس می‌تواند علاقۀ خود را دنبال کند.

یک سال دورۀ تکمیلی خود را در بیمارستان شهید محمدی بندرعباس گذرانده و سپس به منطقه بازگشته است. در آن زمان،به‌دلیل حضور دکتر روستا (متخصص داخلی)در بیمارستان اوز،حدود سه سال را در بیمارستان امیرالمؤمنین (ع) گراش کار کرده،سپس به اوز بازگشته است.

جزئیات گفت‌وگوی ما با آقای دکتر حیدری به شرح زیر است:

*********************************

*آقای دکتر!چند سال است که در اوز طبابت می‌کنید؟

حدود ده سال است که در اوز خدمت می‌کنم؛ چهار سال ریاست بیمارستان را به عهده داشته‌ام و حدود ۵ ماه است که در مطب خصوصی مشغول به کار هستم.

* پیشتر از علاقه به رشتۀ تخصص داخلی صحبت کردید، این علاقه بیشتر فطری و ذاتی بوده یا موضوع خاصی باعث شد به این رشتۀدرسیعلاقه‌‎مندشوید؟

می‌توان گفت که علاقه‌ای ذاتی بوده است. من در زمان تحصیل، با جراحی و امثال آن زیاد ارتباط برقرار نکردم، اما چون رشتۀ داخلی مادر همۀرشته‌هاست و بخش زیادی از علم پزشکی را دربر می‌گیرد، آن را برگزیدم.

* بیماران شما بیشتر از چه مناطقی هستند؟

بیشتر بیمارانم از منطقه هستند اما شماری از بیماران هم از راه‌های دوروسایراستان‌ها مانند کرمان (شهرستان کهنوج)، هرمزگان، بندر عسلویه و پارسیان مراجعه می‌کنند.

*میزان رضایت شما از بیماران چه‌قدر است؟

سیستم به‌گونه‌ای است که بیماران باید از پزشک راضی باشند، ولی در کل، بیماران منطقه آرام و مؤدب هستند.

*خاطرۀ خوبی از زمان کارتان دارید که گفتنی باشد؟

بله؛ خاطره‌های خوب ما زمانی اتفاق می‌افتد که ما بتوانیم جان بیماری را نجات بدهیم.یکی از خاطرات خیلی خوب من مربوط به بیماری به نام آقای عبدالله طیوری بود که دچار ایست قلبی شده بود، اما با تلاش ما و خصوصاً کادر پرستاری، قلب بیمار بعد از ایست دوباره به کار افتاد و الحمدلله اکنون در سلامت کامل زندگی می‌کنند. این یکی از خاطرات شیرین من است که با قدرشناسی اعضای خانواده نیز روبه‌روشد.

*شما پس از گذراندن دورۀ تکمیلی به اوز آمدید؛ هدفتان از آمدن به این‌جا چه بود؟

خانوادۀ من در دبی ساکن بودند و من ۶ سال اول زندگی‌ام را در اوز بودم، اما همیشه – چه زمان تحصیل، چه هنگام کار در جای دیگر- دوست داشتم به اوز برگردم. حالا خیلی خوشحال هستم که در شهر خودم کار می‌کنم.

* شما جزء کسانی هستید که به ورزش اهمیت زیادی می‌دهند.آیا علاقۀشخصی‌تان باعث فعالیت ورزشی شده یا با آگاهیِ برگرفته از علمتان نسبت به ورزش این کار را انجام می‌دهید؟

هر دو.حضرت علی می‌فرماید: هر چه برای خود می‌پسندی برای دیگران هم بپسند. شخصاً علاقۀ بسیاری به ورزش دارم و علم پزشکی نیز بر ورزش برای سلامتی جسمی و روحی تأکید دارد. از کودکی چنین بودم.قبلاًعضو تیم فوتبال دانشگاه بودم.

*در چه پستی بازی می‌کردید؟

مهاجم.

*مثل فرهاد مجیدی؟

(می‌خندد)،بله، من استقلالی هستم.

*با تمام تعریفی که از ورزش  و تأثیر آن بر سلامت می‌شود، آیا واقعاًتأثیر زیادی بر تندرستی شما دارد؟

بله؛برای مثال اگر من دو ماه ورزش را کنار بگذارم، هم از لحاظ روحی و هم از نظر جسمی و حتی رفتاری،در خود کمبود احساس می‌کنم.ورزش،اعتمادبه‌نفس فرد را بالا می‌برد و من به این موضوع ایمان دارم.

*رژیم غذایی چه‌قدر بر سلامت انسان تأثیرگذار است؟

خیلی زیاد. ورزش و رژیم غذایی مکمل یکدیگر هستند.برای مثال در رشتۀبدن‌سازی که من در آن فعالیت دارم،ورزش‌کاران پروتئین و مواد مقوی را بیشتر مصرف می‌کنند، ولی فردی که می‌خواهد وزن کم کند، رژیم غذایی‌اش فرق می‌کند.

* دیابت یکی از بیماری‌هایی است که به‌نوعی با تخصص شما و ورزش و تغذیه ارتباط دارد. نکتۀ آموزشی‌ای که می‌توانیددر این مورد به خوانندگان بگویید، چیست؟برای پیشگیری از آن چه نکاتی را توصیه می‌کنید؟

دیابت یک بیماری خاموش و پنهان است. وقتی بیمار با مراجعه به پزشک از بیماری خود آگاه می‌شود، شاید این بیماری چند سال قبل هم در آن فرد وجود داشته و از آن‌جایی که متأسفانه هیچ علائم آشکاری از خود نشان نمی‌دهد، بیمار از آن بی‌خبر است. بیماری دیابت به‌مروراندام ‌های بدن را از بین می‌برد و بیمار زمانی متوجه می‌شود که کلیه‌اش ضعیف شده یا روی چشمش اثر گذاشته یا عفونتی در قسمتی از بدن به وجود آورده که تبعات ناگواری مثل قطع اندام را در پی خواهد داشت. من به افرادی که در خانواده‌شان سابقۀ دیابت وجود دارد، توصیه می‌کنم از مصرف بیش‌ازحدشیرینی‌ها پرهیز کنند، حتی اگر قند خون نداشته باشند. دیابت می‌تواند یک بیماری ارثی باشد و ممکن است بعدها در فرد به وجود بیاید؛ پس اگر شخص از همان دوران جوانی به ورزش و رژیم غذایی مناسب رو بیاورد،می‌تواند از این بیماری جلوگیری کند.

* در مورد خود رشتۀ داخلی کمی توضیح دهید.

تخصص داخلی یکی از رشته‌های مادرِ پزشکی است که برای فوق‌تخصص به چند رشتۀ مجزا تقسیم می‌شود؛ از جمله:قلب و عروق، گوارش و کبد، ریه، غدد، کلیه، خون،سرطان‌شناسی.بیماری‌های رماتیسم هم زیرمجموعۀ این رشته قرار می‌گیرد.

* شما اولین رئیس بومی بیمارستان پس از انقلاب بوده‌اید؛ چه شد که این سِمت را پذیرفتید؟

من زیاد فردی اداری نیستم. برخلاف افرادی که ممکن است به این کار علاقه داشته باشند، من به این کار علاقۀ چندانی نداشتم، ولی برحسب مسئولیت وقتی‌که دیدم بیمارستان اوز در آن برهۀ زمانی به یک نیروی بومی نیاز دارد. در خود این احساس را کردم که باید این مسئولیت را بپذیرم. چهار سال هم این کار را ادامه دادم، اما وقتی متوجه شدم که بیمارستان بدون من هم می‌تواندبه حیات خود ادامه بدهد، از این کار استعفا دادم.

*مدیران بومی به دلیل شناختی که از منطقه دارند و تأثیری که می‌توانند بگذارند، می‌توانند بسیار مؤثر باشند. عمدۀ خدمات و عملکرد شما در ۴ سالی که این مسئولیت را به عهده داشتید، چه بود؟

متأسفانه من وقتی این مسئولیت را به عهده گرفتم، بیمارستان در شرایط خوبی نبود.اما یکی از بزرگ‌ترین کارهایی که من توانستم در این چهار سال انجام دهم،آشتی دادن خیّرین و نیک‌اندیشان اوز و حتی منطقه با بیمارستان اوز بود.چون مدتی نقش خیرین در بیمارستان کم‌رنگ‌تر شده بود، ولی به یاری خدا توانستم نقششان را پررنگ‌تر کنم.ما توانستیم به کمک خیرین عزیز حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد مشکلات سخت‌افزاری بیمارستان را که شامل دستگاه‌های مختلف می‌شد، حل کنیم.تخت‌های اتاق عمل فراهم شد که آقای شمسی هزینۀ آن را که بیش از ۲۰۰ میلیون تومان بود، متقبل شد که از این راه اتاق عمل شمارۀ ۲ تجهیز شد.دستگاه‌های اندوسکوپ،سونوگرافی،اکوکاردیوگرافی و تست ورزش در دورۀ بنده کلاً تعویض شد. به کمک حاج منصور عباسی از جناح و خیرین وهمکاری دکتر فرامرزی رئیس وقت دانشکدۀ علوم پزشکی لارستان،دستگاه رادیولوژی بیمارستان را به دیجیتال تغییر دادیم که ۵۰۰ میلیون تومان هزینه دربر داشت.با اجرای طرح تحول سلامت، کل بیمارستان رنگ‌آمیزی شد؛بین بخش‌هادرهای برقی قرار داده شد؛تمام محوّطۀ بیمارستان آسفالت گردید؛به کمک خیرین، اولین اقامتگاه در منطقه برای همراهان بیماران ساخته شد. هیئت‌امنای بیمارستان نیز همکاری مؤثری داشت و برای حل مشکلات پیش‌قدم بودند.

*موارد یادشده کارهای سخت‌افزاری بود،از نظر نرم‌افزاری چه‌طور؟

از نظر نرم‌افزاری هم ما سعی کردیم تا جایی که دستمان باز باشد،مثلاً برای بخش‌های خدماتی نیروهای بومی جذب کنیم. برای اولین بار در سال ۹۴-۹۳ پانزده متخصص در بیمارستان اوز خدمت می‌کردند و ما تقریباً از نظر متخصصین شرایط بسیار مناسبی داشتیم.این متخصصین عبارت بودند از: داخلی،اطفال،زنان و زایمان (دو متخصص)،جراحی عمومی،اورولوژی،ارتوپدی،رادیولوژی، چشم،گوش و حلق و بینی، قلب، بی‌هوشی و اعصاب و روان.

*در مورد تیم مدیریتی بیمارستان چه توضیحی دارید؟

من بر این باور هستم که فکر چند نفر، از فکر یک نفر تأثیرگذاری‌اش بیشتر است؛ بنابراین، در دوران ریاستم بیمارستان به‌صورت تیمی اداره می‌شد. من در نوک پیکان بودم، اما پشت سرم افرادی قوی بودند که همیشه مدیون آن‌ها هستم؛ کسانی همچون آقایان: مبشری،حلاجی،رحیمی و خانم جعفری و سایر مسئولین بخش‌ها و پزشکان و کل کارکنان. همین جا لازم می‌دانم از همۀ دوستان و همکاران که در مدت حضورم در پست رئیس بیمارستان، همواره یاور و پشتیبانم بوده‌اند، صمیمانه سپاسگزاری کنم.

* همچنان به همین تفکر مدیریتی هنوز هم اعتقاد دارید؟

بله؛ من معتقدم هر سازمان دولتی که به‌صورت تیمی مدیریت شود،می‌تواند به موفقیت بیشتری دست یابد.

* گریزی به طرح تحول سلامت بزنیم؛ در این باره چه نظری دارید؟

من فکر می‌کنم تئوریسین طرح تحول سلامت یک فرد خیراندیش و عاقل بود.تحول سلامت طرح بسیار خوبی است که موجب می‌شود قشر کم‌درآمد جامعه بتوانند از پس هزینه‌های هنگفت درمانی برآیند. ولی متأسفانه مدیریت درست و جامعی بر این طرح صورت نگرفت. این طرح آن‌طور که لازم است، پیش نرفت.دریافتی پزشکان و کارکنان بیمارستان‌هااز حدود یک سال پیش به تعویق افتاده و کارکنان از این موضوع ناراضی‌اند. همین موضوع باعث شده که پزشکان به‌مرور از این طرح خارج شوند.ولی اگر دوباره این طرح با مدیریت درست انجام شود، یکی از بهترین کارهایی است که دولت تدبیر و امید در کشور انجام داده است.

*نظر بیماران دربارۀ طرح تحول سلامت چه بود؟

بیماران از این طرح و خدماتی که ارائه می‌دهد،خیلی راضی بودند؛ زیرا هزینه‌های درمانی آن‌ها بسیار کاهش یافت.این طرح هنوز هم ادامه دارد.

*نظر بیماران دربارۀ شما در مدت این چهار سال ریاست بیمارستان چه بود؟

همیشه در همۀ کارها تعدادی افراد ناراضی وجود دارد واین امر اجتناب‌ناپذیر است.هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که می‌تواند همه را راضی نگه دارد،ولی طبق نظرسنجی‌هایی که از بیماران و مراجعه‌کنندگان صورت می‌گرفت،میزان رضایت‌مندی مراجعین به بیمارستان اوز،به بالای ۹۰ درصد رسیده بود و این موضوع برای تیم مدیریتی بیمارستان یک موفقیت بزرگ بود.

*آقای دکتر! برخی از مسئولین دانشکده صحبت‌هایی می‌کننددربارۀ بودجه‌ای که برای ساخت زایشگاه به بیمارستان اختصاص داده شده بود، که جذب نشده است. این موضوع چه‌قدر واقعیت دارد؟

ببینید، از آن جا که این پول،پول بیت‌المال است، اگر ما آن را صرف ساخت یک زایشگاه جدید می‌کردیم،با توجه به ساخت و افتتاح بیمارستان جدید در آینده‌ای نزدیک، زایشگاه را باید به آن‌جا منتقل می‌کردیم. ما بودجه‌ای برای تعمیر و بهسازی زایشگاه کنونی می‌خواستیم، نه بودجه‌ای برای ساخت یک زایشگاه جدید، که تخصیص داده نشد.

*با توجه به تجربۀ مدیریتی و این ۱۵ سالی که در منطقه حضور دارید، در مورد استقرارشبکۀ بهداشت و درمان یا مرکز منطقه‌ای بهداشت و درمان چه دیدگاهی دارید؟

من فکر می‌کنم اوز با وسعتی که دارد و با وجود خانه‌های بهداشت متعددروستاهای بخش،ایجاد شبکۀ بهداشت و درمان در این شهر ضروری است. لیاقت این را هم دارد.شهرهای کوچک‌تر با خانه‌های بهداشت کمتر به‌صورت شبکۀ بهداشت درآمده‌اند.با وجود این‌که مسئولین رده‌بالای دانشگاه علوم پزشکی شیراز با این امر موافق هستند، نتوانستیم مجوز شبکه را بگیریم، ولی امیدواریم بتوانیم هرچه زودتر مجوز بگیریم.

*با توجه به چهار سال سابقۀ مدیریتی، اگر نظر یا سخنی لازم است با مردم در میان بگذارید، بیان بفرمایید.

مردم و مسئولین باید قدر و ارزش نیروهای بومی را که در اوز کار می‌کنند، بدانند. چون در هر قسمت که نیروی بومی کار می‌کند، در آن پیشرفت داشته‌ایم. برای مثال در دوران ریاست بنده، بیمارستان از لحاظ وجود متخصص زنان و زایمان بومی بی‌نیاز بود. ما دو متخصص را همزمان در اختیار داشتیم. از مسئولین هم می‌خواهم نه‌فقط برای اوز، بلکه برای هر جای دیگر، از افراد بومی منطقه‌شان استفاده کنند. در بیمارستان نیز پزشکان،کارکنان و هیئت‌امنا زحمات زیادی می‌کشند که باید از آنان تقدیرکرد.

*درپایان، خانوادۀ خود را معرفی کنید.

همسرم خانم دکتر فرزانه شریفی متخصص زنان و زایمان است. دو فرزند داریم؛ یک دختر، و یک پسر که به‌تازگی خدا به ما عطا کرده است. شایسته است دراین جا از همکاری خانواده‌ام به‌ویژه در دوران مسئولیت دربیمارستان که لازم بود وقت زیادی را درمحل کار بگذرانم، سپاسگزاری کنم.