سخنرانی حجت الاسلام سیدعلی اصغر موسوی لاری در مراسم تجلیل از پزشکان بیمارستان اوز

مراسم تجلیل از پزشکان بیمارستان امیدوار اوز دیروز(۱۶ مرداد) در سالن احتماعات بیمارستان برگزارشد، حجت الاسلام دکتر سید علی اصغر موسوی لاری یکی از سخنرانان مراسم بود که باهم این سخنان را مرور می کنیم:

حجت الاسلام موسوی لاری در ابتدای سخنرانی خود گفت: شهروندان اوز انسان های شریف، شایسته و بایسته ای هستندکه همواره به میهمان نوازی ورابطه و تعامل اخلاقی با سایر حوزه های منطقه معروف هستند و ازاین که درجمع مردم و پزشکان این شهر حضور دارد، ابراز خوشحالی کرد.

مسئولیت پزشک را می توان نقطه پرگار قانون و اخلاق دانست

 دکتر موسوی لاری در ادامه گفت: به طور کلی حیات انسانی و جان انسان همیشه ارزشمند بوده و محور مباحث علمی و دانشگاهی بوده است. این محفل می طلبد بخشی از بحث به آن اختصاص بدهیم. دربحث محرم نیز جان انسان ها و حرمت آن مطرح است و این که این کشتارها و خونریزی ها غیر انسانی است. در جامعه پزشکی انسان از ناحیه جسم، جان و روحش بسیار مورد حرمت است و همیشه مسئولیت پزشک را می توان نقطه پرگار قانون و اخلاق بدانیم. پزشک با همه ضوابط و آئین نامه هاجامعه، اخلاقی قوی تری نسبت به سایر حرفه ها دارد.

در تعهدات پزشکی و قرار داد بین پزشکان و بیماران، حقوقدانان این بحث را می کنند که نوع قرارداد چه قراردادی باشد؟ زیرا برای پزشکی حرمتی قائل هستند. حتی فقیهانی مانند ابن ادریس می گوید اگر پزشک از بیمار برائت نگیرد و فقط رضایت بگیرد، دیگر ضامن نیست.یعنی درعین حالی که جان انسان محترم است، پزشک هم شریف، خدوم و خلیل است. عملکرد اندک پزشکانی که به این حرفه دید تجاری دارند نباید به کل جامعه پزشکی تعمیم داد و این آسیب ها در سایر مشاغل نیز وجود دارد.

ماده ۱۸آئین نامه انضباطی رشته حرف پزشکی می گوید: پزشک مسئول ادامه درمان بیمار خود در حد توانایی و تخصص خود است. حقوقدانان دراین ماده متوجه بوده اند که باید در حد توان و تخصص پزشک انجام دارد، مگر آن که بیمار و بستگان به ادامه درمان مایل نباشند. حتی در سایر کشورها از جمله فرانسه نیز این دیدگاه وجود دارد و می گوید: توافق های انجام شده بین بیمار و پزشکی که برای درمان تلاش می کنند قرارداد از نوع خاص بوده و قابل تطبیق بر قرار دادپیمانکاری نیست.

باید قدر دکتر قریب هایی که در کشور غریب می افتند بدانیم

این استاد حوزه و دانشگاه افزود: باید منزلت شریف پزشکان به وجود شریفشان یادآوری شود تا اگر خدای ناکرده پزشکانی هستند که لطمه به شخصیت و منزلت پزشکان می زنند، این چهره غبار گرفته و اتهام  با عملکرد صحیح پزشکان جبران گردد. به ویژه در مورد پزشکان منطقه لارستان دیده شده که امکانات وسیعی در سایر شهرها و حتی کشورهای دیگر برای آنان فراهم بوده اما با همه فشارها و کمبودها مانده اند و ناملایمات باندی و جناحی و آزارها را تحمل کرده اند تا به مردم خدمات مورد تعهد را ارائه دهند. باید قدر دکتر قریب هایی که در کشور غریب می افتند بدانیم.

بحث هایی هست که تلاقی قانون و محور هستند. خودکشی، کلونینگ(سلول های بنیادی) و اهدای عضو از مباحثی هستند که هجوم مباحث اخلاقی برروی آن هاست. خودکشی اگر به عنوان اخلاق و ادیان به آن نگاه کنیم می بینیم مورد توجه جامعه بشری بوده است. در یوتان باستان خودکشی را ملامت کرده اند و فرد خود کشی کرده دست هایش را بریده و جدا دفن کرده و جسد را درقبرستان عادی دفن نمی کردند. در مسیحیت نیز خود کشی را دور شدن از فرمان الهی می دانند. بعدها روشنفکران رفرمیستی، مسائل انسانی را تحت تاثیر قرار دادند که آن را حق بشر را دانستند و از دهه ۱۹۶۰ از حالت جرم خارج شد و اتونازی در بیماران صعب العلاج را پذیرفتند.

شهادت حضرت امام حسین(ع) هدیه است به مقام باریتعالی برای نجات بشریت

دکتر موسوی لاری خاطر نشان کرد: آیاتی در قرآن در سوره نساء صراحت دارد که خود را نکشید. روایاتی از اهل سنت است که خودکشی گناه عظیم بعد از شرک می دانند در صحیح مسلم جلد یک صفحه ۱۰۳  و در صحیح بخاری جلد ۱۱ صفحه ۴۹۸ هستند. حتی در فتواهای اهل سنت است که جسد خودکشی کرده غسل ندارد و نماز میت بر آن خوانده نمی شود و توبه فردی که ناکام می ماند هم پذیرفته شده نیست. این مجموعه در فقه امامیه نیز وجود دارد. با همه این موارد یک استثنا وجود دارد. آیا انسانی که به دشمن یورش می برد خودکشی است یا خیر؟

فرقه مالکی و دیگر فقها وارد این بحث شده اند و معتقدند اگر برای اعتلای کلمه توحید باشد، این یورش بر دشمن خودکشی تلقی نمی شود زیرا هدف متعالی وجود دارد. دربحث محرم و قیام نورانی امام حسین(ع) اگر از فقهای اهل سنت استفتا کنیم، فقهای اهل سنت آن را یورش بردن به دشمن برای اعتلای کمه توحید می نامند و  می گویند: کسی که نفس خود را برای رضایت الهی قرار می دهد جانفشانی و ایثار برای اعتلای کلمه توحید است وچه کسی بهتر از شخص حضرت امام حسین(ع) که برای ضدیت با ظلم، مقابله با هرآن چه انسانیت و جان انسانی را درجامعه مورد هجوم قرار می دهد مبارزه می کند و پیامش جاودانه است.

اگر در جامعه پزشکی جان انسان همواره محور است، شهادت حضرت امام حسین(ع) هدیه ای است به مقام باریتعالی برای نجات بشر تا ظلمی بر زمین نماند و بیدادگری با بیداد خود بر دیگران ستم روا ندارد و انسان را نکشد. این شهادت بسیار ارزشمند است و با شهادتش پیام حیات انسانی داده است. برای هیمن است که نسبت این جنگ واین حادثه کربلا با همه جنگ ها متفاوت است. اگر با مباحثات علمی جلو برویم ، درک می کنیم که محرم فرمان الهی برای نجات جان بشریت، حرمت وی و رشد و تعالی انسان بوده است.