تاثیر گذاری انتخابات ترکیه بر منطقه 

بهرام رفیعی: به دنبال نشر مقاله “در انتخابات ترکیه در برکدام پاشنه پاشنه خواهد چرخید، ملی گرایی یا اسلام گرایی “و قول ادامه این مقاله مبنی بر تاثیر گذاری انتخابات ترکیه در منطقه دونفر از دوستان کامنت گذار مرقوم فرموده بودند که مارا چه به انتخابات ترکیه؟ شما که دستی بر قلم دارید از مشکلات منطقه و شهر بنویسید. چشم ، مسائل مربوط به منطقه هم بارها نوشته ام و بازهم در حد وسع این قلم خواهم نوشت. اما تاثیر انتخابات ترکیه بر منطقه و بر ‌کشور عزیز خودمان ایران دلیل روشن دارد، آفتاب آمد دلیل آفتاب  گردلیلت باید از وی روی متاب.

ما نباید روی خودمان از مسائل کشوری و منطقه ای و جهانی برگردانیم. خیلی واضح و روشن است ،جهانی که امروز به واسطه امواج رسانه ای به سرعت صوت و نور، دهکده جهانی نام نهاده اند و حرکت موشک های سریع السیر مافوق صوت که کافی است دست بر ماشه برود تا ۲۰۰۰ کیلومتر آن طرف تر ویران نماید. به قول سهراب نباید آب را گل کنیم. آب سیاست، آب اقتصاد، آب انتخابات.  چرا آب سیاست اگر در آمریکا گل آلود شود تاثیر بر اقتصاد و سیاست ما خواهدگذاشت. چرا عده ای در زمان خود آرزو می کردند که ترامپ برنده انتخابات امریکا نشود، دیدیم که شد، و جام برجام هم ترک برداشت و ترمیم هم نشد. بگذریم از اینکه برجام چقدر سفره مردم را رنگین نمودیا حاکمیت را. روزگاری می گفتند که آفتاب امپراتوری بریتانیا غروب ندارد. البته دیدیم که غروب داشت. اما تا غروب این آفتاب چقدر ایران عزیز ما لطمه دید. جنوب ایران از آن خود می دانست. ارتش جنوب ساخته بود. هرات و کابل را به خاطر عدم نفوذ روسیه در هند که آن زمان مستعمره انگلیس بود از ایران جدا نمود. پطر کبیر در روسیه یک وصیت نمود که روسیه باید به آب های گرم خلیج همیشه فارس راه یابد. این وصیت یک لرزه بر اندام ایران انداخت. همانطور اشغال شمال ایران توسط شوروی که با سیاست سیاستمدار کهنه کار احمد قوام و نقش مجلس شورای ملی وقت، ختم به خیر شد. همان طور جنبش ملی شدن صنعت نفت ایران توسط مصدق تاثیر بسیار عمیق در ملی شدن کانال سوئز داشته و جمال عبدالناصر مصری الگوبرداری از مصدق نمود . صدها مثال دیگر می توان آورد که انقلابات، اتفاقات و جنبش های مدنی هر کشوری و منطقه ای در کشور و منطقه دیگر تاثیر خواهد گذاشت. نباید از آن غافل شد. لذا با توجه به مراتب فوق در این دهکده جهانی بازهم به قول سهراب اگر غنچه ای بشکفد اهل ده باخبرند.

مسئولین ما از یک طرف دست صلح می دهند آن هم به واسطه دیگری، از طرف دیگر روز بازگشایی سفارت در عربستان موشک هاپر سونیک فراصوت رونمایی می کنند و آن را نماد صلح در منطقه معرفی می کنند. یک نماینده مجلس هم صداش در نمی آید ‌که این خروس،  بی محل می خواند. هم زمانی بازگشایی سفارت و رونمایی موشک پیام صلح نمی دهد. کاش به جای رونمایی موشک چند کبوتر سفید پرواز می دادید که از قدیم گفته اند کبوتر نماد صلح است، نه موشک. ای کاش موشکتان روز دیگر رونمایی می کردید. به هرحال ماهی هروقت از آب بگیری تازه هست. گره خوردن دستان دو قدرت منطقه ای باید به فال نیک گرفت.

خیلی از شهروندان جنوبی کشور در کشورهای حاشیه خلیج همیشه فارس مقیم هستند. این ها سفیران اقتصادی و فرهنگی ایران بزرگ هستند. محله هایی ساخته اند به نام محله اوزی و بستکی. بادگیرهایی ساخته اند که نوعی از بلوغ و خلاقیت معماری ایرانی نشان می دهد. این ها سفیران صلح و دوستی و ستون مراودات اقتصادی اند. امروز جهان را باید با این مروادات اقتصادی و فرهنگی فتح نمود نه با موشک. لذا صلح در یک جامعه یا کشور و منطقه ای تصادفی نیست. اندیشه و فکر می خواهد. در کشور های اسلامی که اندیشه بنیادگرایی هست از زمان سید قطب بوده است. این بنیاد گرایی در ذات خود تقابل ایجاد می کند. گرایش اردوغان به طرف اسلام گرایی یک نوع نگرانی به سوی بنیاد گرایی ایجاد کرده بود. جامعه ترکیه هیچ وقت به اندازه چند سال اخیر دو پارگی نداشته است. اما رشد ملی گرایی ترکی در جامعه ترکیه و حضور احزاب نسبتا قوی در انتخابات ترکیه این نگرانی را کاهش داده بود. تا آن جا که خود اردوغان متوجه این موضوع شده بود. اگر در شروع و آستانه انتخابات به مسجد ایا صوفیه می رود تا آرای مسلمانان ترک را به خود جلب کند. اما گوش شنوایی هم داشت تا صدای ملی گرایی ترکی در انتخابات هم بشنود. او برنده انتخابات که شد به آرامگاه آتاتورک رفت تا قدمی به سوی مخالفان خود که کم هم نیستند بردارد. تا بر یک‌دندگی و سماجت خود بر سر یک نوع تفکر کوتاه بیاید. با تغییر دو وزیر کلیدی کابینه (خارجه و اقتصاد )می خواهد نشان دهد با اقتصاد پویا و توانا ترکیه را در جامعه بین الملل و منطقه ای قدرتمند سازد. این درسی است که حاکمان منطقه می توانند الگوبرداری نمایند. می شود انتخابات را به سمت و سویی برد که یکی از رکن های رکین دموکراسی شرقی باشد. این مقاله را با قرض گرفتن پاراگرافی از هفته نامه امید جوان شنبه ۳۰/ ۲ /۴۰۲به پایان می برم .

مشارکت گسترده در انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی در ترکیه کشور مسلمان و همسایه و هم کیش و هم فرهنگ حیرت و حسرت و افسوس را در میان ایرانیان در پی داشته است. با طرح این پرسش که چگونه است مردم مسلمان کشور همسایه که هنوز به یک صد سالگی جمهوری اشان پا نگذاشته اند، آن قدر بلوغ دارند که بدون دخالت و حذف قبلی کاندیداها در باره امری به اهمیت ماندن یا رفتن رئیس جمهوری مستقر رای و نظر دهند و برای مجلس هم احزاب مختلف رقابت کنند، ولی این  عمل از مردم ایران که ۱۱۷ سال قبل  انقلاب مشروطه و ۴۵ سال  قبل انقلاب اسلامی و ضد سلطنتی برپا و در سال های ۷۶،  ۸۸ ، ۹۲ و ۹۶ انتخابات رقابتی ریاست جمهوری  را تجربه کرده اند سلب شده است، چرا در سال ۱۴۰۰ کار به رقابت کاندیدهای از پیش تعیین شده با آرای باطله و غایبان رسید و تازه اگر هم نظارت استصوابی برچیده شود باز مجلس در محاصره انواع شوراهای عالی است که به موازات پارلمان قانون گذاری می کنند؟

بهرام رفیعی ۱۴۰۲/۳/۲۸

اوز امروز: مطلب فوق در راستای انتشار دیدگاه‌های مختلف منتشر شده و دیدگاه نویسنده الزاما دیدگاه این پایگاه نیست.