نخستین جایزه سرو ایرانی به پروفسور عبدالمجید ارفعی اختصاص یافت

 به گزارش آناهید نیوز، پنجشنبه شب ۱۰ دی ماه در خانه هنرمندان و با حضور جمعی از فرهیختگان، هنرمندان، ودوستداران میراث فرهنگی بانظم و انضباط خاصی نخستین جایزه سرو ایرانی به عبد المجید ارفعی و آیدین سلسبیلی اختصاص یافت.

دکتر کتایون مزدا پور، عضو هیات علمی پژوهشکده زبان شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و صاحب نظر در حوزه های فرهنگ و زبان های باستانی، ویرایش و رسم الخط زبان فارسی درباره دکتر ارفعی گفت: کاری که دوست و همکار من انجام می دهد با این صحبت ها بسیار فاصله دارد او زبانی را از روی لوح ها می خواند که از ما بسیار دور است. او شاگردهای زیادی تربیت کرده است که می توان به دکتر شیدا جلیلوند، دکتر پارسا دانشمند و.. اشاره کرد که هرکدام از آنها به درجه های بالای علمی رسیده اند؛ اما دکتر ارفعی تنها کسی است که می تواند زبان ایلامی و اکدی را بخواند.

دکتر عبد المجید ارفعی پس از دریافت جایزه سرو ایرانی به پاس سال ها تلاش و کوشش و ماندگاری در میراث ایرانی گفت: من پیش آهنگی در این راه بیش نیستم و امیدوارم راهی که من شروع کرده ام با شاگردانم که در حال حاضر همه آنها دارای دکترا هستند ادامه پیدا کند.

دکتر عبدالمجید ارفعی تندیس سرو ایرانی را از دکتر حمید احمدی و کتایون مزدا پور دریافت کرد.یاد آور می شود، پخش فیلم درفش کاویانی و تک نوازی تار توسط کیوان ساکت از برنامه های تدارک دیده شده در مراسم جایزه سرو ایرانی بود.

 در پایان مراسم حاضرین یک دقیقه سکوت به احترام و یاد بانو فرانک دوانلو شاهنامه پژوه که مدتی پیش به دیار باقی شتافت، کردند.

انجمن‌های تشکیل‌دهندۀ جایزه سرو ایرانی، عبارتند از انجمن فرهنگی ایران‌زمین (افراز)، بنیاد جمشید، انجمن پارسی (و تارنمای پارسی‌انجمن)، مرکز مطالعات خلیج فارس، انجمن مهرگان شیراز، انجمن میراث فرهنگی تاریانا اهواز، باشگاه شاهنامه‌پژوهان ایران و کانون ایران باستان دانشگاه تهران. 

تارنمای فرهنگی مهرگان: سرو ایرانی، جایزۀ مستقل میراث فرهنگی، نخستین برگزیدگان خود را شناخت. از سوی گروه داورانِ این جایزه، دکتر عبدالمجید ارفعی به پاسِ یک عمر کوششِ فرهنگی، علمی و پژوهشی و آیدین سلسبیلی به عنوان برترین چهرۀ جوان کوشنده در زمینۀ میراث فرهنگی در سال ۱۳۹۳ شناخته شدند.

به گزارش تارنمای فرهنگی مهرگان، بهرام روشن‌ضمیر، دبیر جایزۀ سرو ایرانی، با بیان این خبر افزود: «گروهی از انجمن‌های مردم‌نهاد و کانون‌های مستقل و دانشگاهی در زمستان سال گذشته به دور هم گرد آمدند تا جایزه‌ای مستقل در زمینۀ میراث فرهنگی را بنیاد گذارند. این جایزه، همه ‌ساله، یک جوان کمتر از ۴۰ سال را به عنوان بهترین چهرۀ کوشنده در زمینۀ میراث فرهنگی برخواهد گزید و همچنین از یکی از استادان برای پاسداشت یک عمر کوششِ فرهنگی، علمی و پژوهشی سپاس گذاری خواهد کرد. در فروردین ماه سال ۹۴ گروه داوران جایزۀ سرو ایرانی برآمده از چهره‌های دانشگاهی، پژوهشی، انجمنی و رسانه‌ای- به گرد هم آمدند تا از میان نامزدهای شناسایی شده، یکی را برگزینند. آنان به اتفاق آرا، دکتر عبدالمجید ارفعی، زبان شناس و ایلامی ‌شناس، را برای پاسداشت یک عمر کوشش فرهنگی، علمی و پژوهشی و آیدین سلسبیلی، گرافیست و تندیس ساز (مجسمه ساز)، را به عنوان کوشندۀ برتر میراث فرهنگی در سال ۹۳ برگزیدند.» به گفتۀ دبیر جایزه سرو ایرانی، به زودی جشن سرو ایرانی برگزار خواهد شد و در آن از برگزیدگان سپاس گذاری خواهد شد.

دکتر ارفعی زادۀ ۱۳۱۸ در بندرعباس است. او در دوران جوانی از شاگردان و همکاران استاد ابراهیم پورداوود و استاد بهرام فره‌وشی بود و سپس به سفارش دکتر پرویز ناتل خانلری برای ادامۀ تحصیلات در زمینۀ زبان‌های باستانی ایلامی و اکدی به آمریکا رفت و در دانشگاه شیکاگو به همکاری با «ریچارد هَلُک» ، ایران شناس آمریکایی، پرداخت. ارفعی پس از به پایان رساندن تحصیلات خود با ارایه پایان نامه (تز) دکترا در زمینۀ گل‌نوشته‌های پارسه (تخت جمشید) به ایران بازگشت و به همکاری با بنیادهای دانشگاهی و پژوهشی کشور پرداخت. او نخستین بار استوانۀ بابلی کورش را با نام «فرمان کورش بزرگ»، از زبان بابلی به پارسی درآورد. این کتاب همچون کتاب «گل‌نوشته‌های باروی تخت جمشید» از سوی دایره‌المعارف بزرگ اسلامی به چاپ رسیده است. ایشان همچنین در زمینۀ پرونده بازگرداندن لوح‌های گلی پارسه از دانشگاه شیکاگو به ایران کوشا و پیگیر بوده‌اند. «زرقان باستانی، رکان در گل‌نوشته‌های تخت جمشید» واپسین اثر ایشان است که در سال ۹۲ از سوی انتشارات هدهد به چاپ رسیده است.

در بیانیۀ هیات داوران سرو ایرانی آمده: دکتر ارفعی تنها ایرانی است که در دانشگاه شیکاگو در کنار استادان بنامی چون «هلک» و «اوپنهایم» مستقیما بر روی گل نوشته های پارسه کار کرده است. او از انگشت شمار ایلامی دانان کنونی جهان است. ایشان کوششی پیگیر در زمینۀ آگاهی رسانی دربارۀ پروندۀ حراج و بازگشت گل نوشته های پارسه در دانشگاه شیکاگو داشته اند و علیرغم نامهربانی های مسوولان ایران در سالیان گذشته به آموزش و پژوهش ادامه داده اند. اگرچه دکتر ارفعی هرگز به صورت رسمی به عنوان استاد در دانشگاه های ایران پذیرفته نشده، ولی به صورت غیررسمی و رایگان به پژوهش گران آموزش داده است. که برخی از آنان اکنون برای ادامۀ تحصیلات به دانشگاه هایی در اروپا و آمریکا رفته اند. همچنین گفتنی است که تالار کتیبه‌ها در موزه ملی ایران میان سال های ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۲ به وسیلۀ او و دکتر شاهرخ رزمجو ساخته و آماده شد. او سپس تالار کتیبه های شوش در دژ (قلعه) شوش خوزستان را بنیاد گذاشت.

دکتر ارفعی هم اکنون در کار چاپ گل نوشته هایی است که از سوی زنده یاد «ریچارد هلک» خوانده شده، ولی به چاپ نرسیده بود. این آثار از سوی دکتر ارفعی از ایلامی به انگلیسی و به پارسی ترجمه می شوند.

 لازم به یادآوری است که مراسم نکوداشت پروفسور ارفعی به همت مهندس هادی صدیقی و جمعی از فرهیختگان اوز و لارستان در هفتم فروردین ماه ۱۳۹۱ در سالن پروین اعتصامی دانشگاه پیام نور مرکز اوز برگزارشد.  

با تشکر از اطلاع رسانی دقیق و سریع آقای مهندس هادی صدیقی و ارسال عکس های مرتبط