از شورا حمایت کنیم/ قسمت دوم

پس از ارسال بخش اوز مقاله‌ای با عنوان از شورا حمایت کنیم توسط آقای محمد رسول باغی و انتشار در پایگاه اوزامروز، اکنون بخش دوم این مقاله را نیز ارسال کرده اند. ضمن اعلام این که دیدگاه نویسنده الزاما دیدگاته پایگاه اوز امروز نیست در راستای انعکاس دیدگاه مختلف نسبت به انتشار آن اقدام می شود. این پایگاه آمادگی خود را برای انتشار سایر دیدگاه در چارچوب قانون اعلام می دارد.

 *از کوزه همان برون تراود که در اوست*

محمد رسول باغی: بحث بر سر پشتیبانی و عملکرد شورای پنجم بود ولی آیا م‌یشود شورای پنجم را مستقلانه مورد ارزیابی قرار داد، باید گفت: خیر. آن‌ها گناهی ندارند چون دیدگاهشان بر مسلک دوره های قبل و بر ایده و نظرات مردمیِ است که همیشه چه در خودِ شهر اوز و یا جاهای دیگر دستی بر سیاست گذاری های این عزیزان داشته اند.

در رابطه با آن سیاست گذاری ها، در این مجال لازم به توضیح نمی بینم، چون در مقالات و نوشته های پیشین خود، به‌صورت کامل و موشکافانه  مورد بررسی، قرار گرفته است.

گر چه در دوره های قبل زمزمه هایی از اختلافات  جناحی ( نه بر سر توسعه شهر و خصوصاً نه بر سر زیر ساخت‌ها ) به گوش می رسید اما در دوره پنجم شکلی علنی به خود گرفت و همه مردم از این اختلافات آگاهی یافتند، از هر کس سوال شود، اختلاف برای چیست، خواهد گفت که من سر در نمی آورم.

چون اگر صحبت بر سر اختلافات یک خانواده بود، می گفتیم شاید بر سر ارث پدری است.

اگر بر سر توسعه و آبادانی و یا اگر برای طرح و برنامه و یا نقشه ای در جهت ارتقای شهر بود، می گفتیم، به به  چه حرکت زیبایی. 

پس چه باید گفت: بعضی وقت ها می‌شنویم که از طرف عضوی عنوان می‌شود که چرا عکس‌های من در فلان نشریه، واضح نبوده و به این ترتیب عضوی بر سر نشریه ای دیگر.

و یا چرا مرا به هدیه دادن کتاب و جوایز به روی صحنه ای دعوت ننموده بودید و باز چرا من در احراز مقام پایتختی کتاب به تهران راه نیافتم و یا این که نزدیک به یک سال زحمت کشیدم که از خبرنگاری درتهران دعوت به‌عمل آورم تا به ارایه گزارشی از شکوفایی شهر خود به پایتخت نشینان کنم، ولی افتخارش نصیب کسی دیگر شد.

البته دعوت ها و به پیشواز رفتن ها، و بدرقه ها، و حضور شرفیاب شدن ها، و دادن لوح های تقدیر از سوی کدام یک از اعضا باشد و یا عدم حضور بعضی از اعضا در بعضی از دانشگاه‌ها، بماند.

در قسمت هایی از نوشته های خود، با عنوان بَچیَی محله برا و محله زی، توضیح دادم که چگونه جمع کثیری از همشهریان در همفکری و مساعدت و مداخله در بخش های مختلف شهر کنار زده شدند، و این همچنان باقی است که:

*صلاح مملکت خویش را خسروان دانند* 

یادآور می شوم گرچه مردم حق رای دارند و شاید به دور از این سیاست ها، بعضی از آن‌ها به جوانانی رای دهند که از آن تبار نباشند، ولی سیاست گذاری ها طوری اعمال شده که آن‌ها را از هدف بر سر توسعه شهر و معیشت مردم دور ساخته و شاید با بزرگنمایی از آنان، ولی عدم همکاری و مساعدت مالی و پشتیبانی بر سر آینده ای روشن و کارآمد، بخش کهن خود را از روستاهای اطراف خود که با همت والا و بینشی سازنده، و همکاری همه جانبه مردمانشان به شهرهایی بزرگ و شایسته و زیبا ارتقا یافته اند، نیز قابل قیاس نباشیم.

موضوع مهمی که در قسمت اول یادآور شدم، خواهم نوشت: با حرکت لاک پشتی که بر سر کارها داریم. این بحث طولانی شد، در قسمت بعد یادآور خواهم شد.