چرا زبان هم را نمی فهمیم و یکدیگر را درک نمی کنیم

بشنو از دل نکته های بی سخن

و آنچ اندر فهم ناید فهم کن «مولانا»

فرید دستوری: درک و فهم متقابل، لازمه‌ی یک زندگی آرام و به دور از تنش و اختلاف است.

مشکلات را بهتر است از دید یکدیگر مشاهده کرد تا به توان تصمیمات صحیحی در موارد سخت گرفت و این مهم میسر نمی شود مگر در سایه شناخت طرفین از خود و اوضاع و شرایط موجود …

متأسفانه یکی از معضلاتی که جوامع کنونی با آن مواجه هستند عدم تفاهم و درک متقابل است که باعث سر گردانی و افسردگی و از هم گسیختگی افراد و جامعه شده است.

فرزندان و پدران و مادران زبان یکدیگر را نمی فهمند و بعضی از جوانان به خانواده ها می گویند چرا ما را بدنیا آورده اید … ؟!

اساتید و دانشجویان همدیگر درک نمی کنند …

شاگرد و معلم نیز شناختی نسبت به هم ندارند …

بعضی از مسئولان زبان مردم را نمی فهمند که این مهم باعث شده فاصله ها بیشتر شود.

ارتباط والدین به دلیل مشکلات متعدد با مراکز آموزشی و پرورشی کمرنگ شده است.

شوربختانه موارد فوق نتیجه ای جز تحمل ضرر و زیان در تمام زمینه ها نخواهد داشت.

شاید دلیل بسیاری از ناهنجاری ها ، مشکلات اقتصادی و… باشد.

در ظاهر بعضی ها مشغول امورات زندگی خود می باشند اما همیشه هشت آنها گرو نه آنهاست به تعبیری هنگ کردند.

به کجا چنین شتابان ؛ زندگی کوتاه و لحظه ای بیش نیست.

این مهم نیاز به گفتگوی منطقی و دیالوگ و درک اوضاع و احوال دارد.

بهتر است عقلا و اندیشمندان و دلسوزان جامعه راه چاره ای پیدا نمایند تا کجا و تا چه زمانی این فاصله بین نسلی و از هم گسیختگی را بردوش و بازوان و فکر خود تحمل نماییم … ؟

بار سنگینی است که هر چه زودتر باید بر زمین گذاشته شود تا با آرامش و آسایش خیال این چند روز زندگی را به خوشی و شادمانی بسر ببریم.

اغلب جوانان از خانواده و مراکز آموزشی و مساجد و عبادات و عالمان دینی گریزان شده و زاویه پیدا کرده اند همه یکدیگر را مقصر می دانند مگر اشتباه ما چه بوده که نمی توان با همدیگر گفتگوی صمیمی و منطقی داشته باشیم … ؟

جوانان خود را عقل کل می دانند و ما را کم تجربه و بعضاً کم سواد … چرا در حال فرار از هم هستیم و گوشه عزلت اختیار کرده ایم ؟

نیاز به تفکر و بررسی است ممکن است کم کاری از جانب خانواده ها و عالمان دینی و مسئولان و مراکز آموزشی و… صورت گرفته که نتوانستند پیوند و انسجام و تفهیم و جذب را بوجود آورند.

عجب روزگاری شده هیچ چیز سر جای خودش نیست و همه از یکدیگر توقعات زیادی دارند همین اندازه که شما مشکل دارید دیگران هم مشکل دارند چرا صبر و تحمل و همیاری و همکاری ها کم رنگ شده است ؟

هر کس می خواهد بر دوش دیگری سوار شود و پلکان ترقی را طی نماید فارق از اینکه دیگری را له و خرد کرده است.

همدیگر را نمی شناسیم و غریبه شده ایم چه چیز باعث شده که روابط انسانی تبدیل به ارتباطات سوداگری شود ؟

شاید تعارض منافع و خودبینی و انحصارطلبی و منفعت طلبی بعضی ها ، و یا کج فهمی و سوء تفاهمات …

انسانی که اشرف مخلوقات است و خداوند از او به نیکی یاد کرده چرا گرفتار ناملایمات خود ساخته شده است ؟!

کجایند شایستگان و فرهیختگان و اندیشمندان توانا … ؟

آیا ما مستحق چنین مشکلات و معضلاتی هستیم‌‌‌ ؟

فقر و فلاکت و جدایی یکدیگر را مشاهده می کنیم آرام از کنار آن می گذریم شاید این انجماد و یخ زدگی ما را تبدیل به مرده های متحرک کرده است که از مشکلات یکدیگر بی خبریم و شاید بدلیل مشکلات متعدد خودمان کاری از دست ما ساخته نیست .

سعی کنیم استخوان لای زخم یکدیگر نباشیم و بجای بار بودن ، برای هم بال و پر پرواز باشیم.

اینکه چه کسی یا چه چیزی مقصر است جای بحث و گفتگو و کنکاش دارد ما به تنهایی مقصر نیستیم هر چند در این خصوص توجیهات بسیاری وجود دارد.

البته مشکلات به فرا خور احوالات و اوضاع افراد و جامعه متفاوت است و راهکارها نیز به طبع می بایست علمی و بومی باشد.

بنظر می رسد برای حل گسستگی فرهنگی و اجتماعی و فاصله بین نسلی و دیوار بی اعتمادی ؛ چاره ای جز عزم ملی جهت گفتگوی منطقی و واقع بینی و حقیقت خواهی نداریم بوجود آوردن ناترازی ها ( ناتراضی ها ) به نفع و صلاح مردم و جامعه نمی باشد.

چه زیبا گفت دکتر علی شریعتی :

برای کسی که می فهمد هیچ توضیحی لازم نیست و برای کسی که نمی فهمد هر توضیحی اضافه است.

آنانکه می فهمند عذاب می کشند و آنانکه نمی فهمند عذاب می دهند.

مهم نیست که چه مدرکی داریم ، مهم این است که چه درکی داریم.

به یکدیگر عشق بورزیم و از هم دلخور نباشیم تا بتوانیم دو کلمه حرف حساب به همدیگر بزنیم ‌.

مواظب قضاوت‌های خود باشیم…

فرید دستوری

۲ دی‌ماه ۱۴۰۲