«امنیت» و حال خوب امروز ما

آفتاب لارستان/ نیما نبئی: صدای ضجه ی مادران و ناله های سوزناک کودکان، حکایت از عمق فاجعه ای می نمود که هر لحظه، گوشه های دردناک تازه ای از آن منتشر می شد. تأثیر ناشی از مشاهده ی تصاویر غیر حرفه ای و لرزانی که به لطف بسط فضای مجازی، به سرعت در این دهکده ی جهانی، دست به دست می شد، شاید روزها و هفته ها ذهن هر انسانی را معطوف می نمود و بی اغراق، تماشای بسیاری از آن ها موجب جراحت عمیق احساس بود.

این تصور که چگونه یک انسان، بی محابا و بی پروا به روی همنوعان بی دفاع خود، آتش می گشاید یا دیوانه وار، زنان و کودکان بی گناه را به جوخه های مرگ نهفته در چرخ های یک کامیون می سپارد، اساساً آزاردهنده و دردناک است. اما این ها تنها گوشه هایی از تأسف وصف ناپذیر یک تراژدی به شمار می رود. در مقابل، از تأسف که بگذریم، وقایع موصوف، زوایای حیرت انگیزی هم دارند که بیراه نیست اگر ابعاد آن را به مراتب، وسیع تر از آسیب های عاطفی آن بدانیم.

به بیان دیگر، توجه به تمرکز مکان وقوع حملات تروریستی جهان، طی یک سال گذشته تا کنون، موجب خلق شگفتی های بسیار، میان تحلیل گران امنیتی و اصحاب رسانه بوده است.

آری؛ توحش و افراطی گری، این بار نه در خاورمیانه، که قلب اروپا و آمریکا را نشانه رفته بود و در غایت شگفتی و حیرت، از حقیقتی پرده بر می داشت که هضم آن اندکی دشوار بود و تلویحاً اقرار می نمود؛ سازمان های امنیتی مدعی غرب، با تمام پیچیده گی ها، تجددها و ابزارها و شیوه هایی که هر دم به روزرسانی می شوند، اینک در پیشگاه خشم و تحجر پدیده ی تروریسم، تعظیم که نه؛ زانو زده اند.

گرچه تحریر وقایع تلخ و حزن انگیز، هرگز موجب خرسندی نیست اما بی تردید، گاهی مرور آن مایه ی مباهات ایرانیان است. مباهات از آن سو که این سرزمین، به لطف مجاهدت و ایثار مردان گمنام خود، امروز در میان زبانه های آتش خشم و نفرتی که در اطراف آن برپاست، مردانه و به حق، داعیه دار امنیت و آرامش است. امنیتی که در غرب، بارها و در ابعاد وسیعی، درنوردیده شد و بی شک، حسرت امروز ملت های بسیاری است که شاید در باور نگنجد اما حقیقتی آشکار است که می دانیم.

از سوی دیگر، امنیت، شالوده ی اساسی بنای پیشرفت یک جامعه محسوب می شود. صنعت و در رأس آن، صنعت توریسم را طراوت می بخشد و رشد سرمایه گذاری های خارجی را مضاعف می کند. همچنین، امنیت موجب تثبیت بازارهای نفتی و ارز نیز، خواهد شد. پس شاید بتوان مردان گمنام این آب و خاک را تلاش گران واقعی و پنهان عرصه ی اقتصاد هم نامید. آنها که مردان امنیت ایران و سبب ساز حال خوب امروز مایند.